Leonie, Tupperware consultant in The Netherlands
This story was translated from Dutch (original text below).‘My job at Tupperware started as a joke. I was unemployed for a while and had just hosted a Tupperware party. My friend joked that I would be a good salesperson. First, I did not feel anything for it. I remembered such parties first and foremost from stories of my mother's generation. However, when I started to read more about the work and the products, I liked it more and more. Important for me was the sustainability side of it. The products are very durable and practical for keeping the vegetables fresh. I would not be able to sell something random. I have to be able to stand behind it. So I thought: let’s see where it takes me’‘I do not have the typical profile of a Tupperware consultant. The entry level is low. You don’t have to put in your own money, and there are no requirements in terms of professional background or education. Tupperware mainly aims for women who do not have a lot of self-confidence. The message is: we are in this together. I am consequently one of the few sellers, with an academic degree. I think my selling style fits well with the younger generations. An older consultant, for instant, recently spoke about the big spring cleaning. Something our generation, does not do anymore. Sustainability - my focus is much more important to them.’‘Your income at Tupperware is based on the commission on items sold. The extra grocery shopping you do for the parties or travel expenses you make are at your own costs. These can, however, be deduced from your taxed income. To do this, you need to be registered as a freelancer. The least fun are the returns of products. This is an unpaid service that is part of the task of a consultant. This is why, I ask people to bring returns to my house. I do, however, bring the deliveries to the people who ordered their products from me. I combine this easily with bringing my kids to school.’‘Contrary to what you would think, most of the work for Tupperware is offline. For instance, there are the weekly meetings. Those are not obligatory, however, if you decide not to show up, you miss the extra presents and the explanation of new products. Once, I was asked to become one of the managers. I don’t know yet if I want this. The fun side would be to motivate other sellers and to work on a more sustainable vision. Nevertheless, the financial merits do not seem to outweigh the extra work’.‘You ask me about pension and an incapacity benefit insurance, but this is not relevant for me, since I do it as a side job. At the same time, I think women who work here full time do not necessarily arrange to have insurances. At least, I never heard anyone speak about it. Most consultants are not dependent on Tupperware for their income.’‘The flexibility of the work suits me well. It is easy to pause the activities for some time, and start again when you want. Of course, for that same reason it is sometimes annoying: something could pop up anytime. These I call ‘hassles’: to pick up or deliver items or to return something. Besides that, the income varies from time to time, as it depends on the products sold,. At the beginning, things went really well because I simply informed my own network about the products. Many people I know where interested in hosting a party. Now, however, my social circle is more or less saturated and I have to look for new customers. I try to find potential customers on Facebook by sharing promotions, but I am worried that people will find it annoying at some point. So far, this strategy did not turn out to be very beneficial. Since fairly recently, people who are interested in hosting a Tupperware party can find me online. This has already resulted in organising my very first party for someone I did not know beforehand. I hope this will offer me access to a new network.’
Original versionLeonie, Tupperware Consulente in Nederland‘Mijn bijbaan bij Tupperware begon eigenlijk als een grap. Ik was een tijdje werkloos en had zelf wel eens een Tupperware party gehouden. Mijn vriendin grapte dat ik dat ook een goede verkoper zou zijn. In de eerste instantie liep ik daar niet echt warm voor. Ik herinnerde de parties vooral uit verhalen van de generatie van mijn moeder. Toen ik me echter wat meer in de producten en het werk verdiepte, vond ik het toch leuker dan ik dacht. Belangrijk voor mij is dat het een duurzaam concept is. De producten gaan lang mee en zijn erg functioneel in het vers houden van groenten. Ik zou niet zomaar alles kunnen verkopen. Ik moet er wel achter staan. Dus ik dacht: ik zie wel waar het schip strandt. ‘Ik heb niet het typische profiel van een Tupperware-consulente. Het instapniveau is laag. Je hoeft geen eigen geld in te leggen en ze stellen geen eisen wat betreft professionele ervaring. Tupperware richt zich met name op vrouwen met weinig zelfvertrouwen. De boodschap is: wij doen dit samen. Ik ben dan ook een van de weinige hoogopgeleide verkopers. Mijn stijl van verkopen sluit, denk ik, goed aan bij de jonge generatie. Een oudere consulente had het bijvoorbeeld laatst over de voorjaarsschoonmaak die er weer aan komt. Wie doet dat nog? Dat is iets waar onze generatie niets meer mee kan. De duurzaamheid, waar ik me op richt, is veel belangrijker voor hen’‘De verdiensten bij Tupperware gaan via commissies per verkocht product. De extra inkopen die je doet voor de parties of benzinekosten zijn voor eigen rekening, maar kun je wel van de belasting aftrekken. Hiervoor moet je als freelancer ingeschreven staan. Het minst leuk zijn de retourneringen waar je in principe niets mee verdient. Die laat ik dan ook meestal bij mijn huis afleveren. Wat via mij besteld wordt, breng ik wel zelf naar de mensen toe. Dit is in principe makkelijk te combineren met het naar school wegbrengen en ophalen van mijn kinderen’‘Het meeste van Tupperware speelt zich trouwens offline af. Wekelijks zijn er bijeenkomsten. Deze zijn niet verplicht, maar als je niet gaat mis je wel de extra presentjes en uitleg over nieuwe producten. Ik ben wel eens benaderd om manager te worden. Of ik dat wil, weet ik nog niet zo goed. Het lijkt me leuk om andere verkopers aan te sturen en een wat jongere duurzame visie mee te geven. Aan de andere kant wegen de verdiensten misschien niet op tegen het extra werk wat erin zit’‘Je vraag naar pensioenopbouw en een arbeidsongeschiktheidsregeling, maar dit is voor mij niet aan de orde omdat ik het als bijbaan doe. Tegelijkertijd denk ik dat de vrouwen die dit werk fulltime doen, ook niet snel hun eigen verzekering zullen afleggen. Hier wordt in elk geval niet over gesproken. De meeste consulenten zijn voor hun inkomen niet afhankelijk van de verdiensten van Tupperware. ‘Dat het werk flexibel is, ligt me wel. Je kunt er zo een tijdje mee stoppen en het later weer oppakken. Natuurlijk is het om precies dezelfde reden ook weleens vervelend: er kan altijd iets tussendoor komen. Dat noem ik rompslomp: spullen halen, brengen of iets terugsturen. Daarnaast wisselt het van tijd tot tijd wat je ermee kunt verdienen. In het begin ging het heel goed omdat ik toen net mijn eigen netwerk aanboorde. Veel mensen die ik ken, hadden interesse in een party. Inmiddels is mijn contactenkring grotendeels verzadigd en moet ik kijken hoe ik bij nieuwe klanten terecht kom. Ik ben wat aan het experimenteren via Facebook. Daar deel ik wel eens een aanbieding. Ik ben alleen bang dat mensen dit snel irritant gaan vinden. Tot nu toe leverde dit ook niet heel veel op. Sinds kort kunnen mensen mij ook via internet vinden. Zo had ik laatst mijn eerste party van iemand die ik totaal niet kende. Hopelijk levert dit weer toegang tot een nieuw netwerk op’This text was collected and translated by Carmen from the Social Europe WG.Europeans at work is a weekly blog initiated by the Social Europe Working Group about work circumstances in Europe. We research structural problems through personal stories.