Wilbert Van de Kamp, Entrepreneur in the Netherlands

Wilbert van de Kamp, Entrepreneur in The NetherlandsThe story was translated from Dutch (original text below).‘We are a generation that creates its own jobs, instead of stepping into existing ones’, Wilbert told me some time ago. Now, he had turned this into reality. He works as a freelancer for a broad spectrum of projects. He founded, for instance, Omapost, an app that helps you send physical postcards of your digital life to your offline grandparents. He is part of Innofest, an organization that helps startups test their ideas on festivals and regularly gives talks on food, sustainability, and other societal problems. We talked about what motivates him in his work and why his personal life is such an important source of inspiration.‘My profession is, perhaps, best described with the word ‘campaigner’. It is a constant campaign for sustainability, against loneliness among the elderly and food waste. For me, it is important to show that there is still humor and lightness in serious debates. Not taking myself too seriously is probably what people like and why they invite me for a lecture. At the same time, it is important for me to experience that things can actually be changed. Those changes are, however, only visible on a small scale: that happy farmer at Damn Food Waste, who did not have to throw away his potatoes or the meetings that result from Omapost, between young and old’‘We seem to be more used to tackle problems on a big scale, instead of approaching them locally. Even in the municipality of Groningen [a small city in the north of the Netherlands], they approach things globally. This makes me wonder whether all of that money could not be better spend directly on a local neighborhood. It is a question that bothers me. The work I do is also not the most efficient way to change things. If I am paid well for a lecture on an expensive seminar for business people, the money would probably have been better spent on a local project. This is something I, then, try to discuss, even though it undermines my own business model’‘You are asking me, why my personal life is such an important source for my work, but I do not understand why for many others this is not the case. People who only work for profit, seem to cultivate a gap between their own convictions and the work they do. They, for instance, contribute from nine to five to the exploitation they are fiercely against in their free time. I cannot do that. Of course, I have to make money to survive, but this is never my main motivation’‘To create my own job is still a continuous process. I find it often difficult that I have no one who tells me what to do. Everything has to be initiated by myself. This is not something I can do forty hours per week. I spent a lot of nonsense time on Twitter etc. the flexibility of freelancing fits me well, in that respect. Nevertheless, I have recently changed my working hours to office hours, so that I have more free time in the evening. This is nicer, now that I am living with my girlfriend’‘Currently, I don’t have an income protection insurance or a pension. This is, mostly, out of laziness and ignorance. Recently, I decided, however, that I want to take part in a ‘bread fund’. This is a communal type of funding by self-employed people who pay for each others sick leaves. More and more, I see these type of self-organized social solutions popping up. People live together, and help each other out. The down side of this approach is that you have to have a good network in order to benefit from it’‘Currently, I would not like to work for a company or municipality. Things can be arranged much more quickly when you are self-employed. Also, I would not like the idea of being part of a system of which I am so critical. However, this is not a very dogmatic belief of mine. This is why I support both GreenLeft and The Party for the Animals. The latter stands for a completely different system, whereas the first one has more impact, trough operating in the current system. This, I appreciate as well’

Original versionWilbert van de Kamp‘Wij zijn een generatie die niet in een bestaande baan stappen, maar zelf ons werk maken’, zei Wilbert me een tijdje geleden. Inmiddels lijkt dit realiteit te zijn geworden en werkt hij als ondernemer voor een uiteenlopend spectrum van projecten. Zo richtte hij de app Omapost op, waarmee je fysieke kaartjes van je online leven naar je oma kunt sturen, werkt hij voor Innofest, een organisatie die startups mogelijkheden biedt hun ideeën op festivals te testen en geeft hij lezingen over eten, duurzaamheid en de kloof in de samenleving. We spraken over wat hem drijft in zijn werk en waarom zijn persoonlijke leven zo’n belangrijke inspiratiebron is.‘Mijn beroep laat zich misschien het beste omschrijven met het woord ‘campaigner’. Het is als een constante campagne voor duurzaamheid, tegen eenzaamheid onder ouderen of voedselverspilling. Ik vind het belangrijk om te laten zien dat er in zware discussies nog wat lichtheid zit. Dat zelfrelativerende is, denk ik, wat mensen leuk vinden als ze me uitnodigen voor een lezing. Tegelijkertijd is het voor mij wel belangrijk om te ervaren dat je echt wat kunt veranderen. Het zijn wel dingen die je alleen op kleine schaal kunt waarnemen: die ene blije boer bij Damn Food Waste die zijn aardappels niet weg hoefde te gooien of de ontmoetingen die tot stand komen tussen ouderen en jongeren door OmaPost’‘We lijken vooral gewend dingen op grote schaal aan te pakken. Zelfs bij de Gemeente Groningen denken ze op wereldniveau. Dan denk ik weleens: kun je dat geld niet direct in een wijk stoppen? Dat is sowieso een vraag die me bezighoudt. Het werk wat ik doe is ook niet altijd de meest efficiënte manier om dingen te veranderen. Als ik goed betaald krijg voor een lezing op een dure studiedag voor mensen uit het bedrijfsleven, dan had dat geld net zo goed in een lokaal project gestoken kunnen worden. Dat is iets wat ik dan ook probeer te bespreken, ook al ondermijn ik daarmee mijn eigen verdienmodel’‘Je vraagt me waarom mijn persoonlijke leven zo’n belangrijke bron is voor mijn werk, maar eigenlijk snap ik niet waarom dat voor mensen niet zo is. Mensen die alleen voor de winst werken, lijken een kloof te cultiveren tussen hun eigen opvattingen en het werk wat ze doen. Ze werken bijvoorbeeld op kantooruren mee aan de uitbuiting waar ze in hun vrije tijd zo tegen zijn. Ik kan dat zelf niet. Natuurlijk moet ik wat verdienen om te overleven, maar dat is niet mijn grootste drijfveer’‘Wat betreft het zelf creëren van een baan: dat is nog steeds een continu proces. Ik vind het vaak wel lastig dat ik als eigen ondernemer niemand boven me heb staan. Veel initiatief moet uit mezelf komen. Dat is niet iets wat ik veertig uur per week kan doen. Ik heb dan ook veel lummeltijd op Twitter enzo. Het flexibele van het werken past wat dat betreft wel goed bij me. Wel heb ik sinds kort besloten om wat meer tijdens kantooruren te werken, zodat ik de avonden vaker vrij heb. Dat is fijner, nu ik met mijn vriendin samenwoon’‘Aan een arbeidsongeschiktheidsverzekering of pensioenopbouw doe ik nog niet. Dat is vooral desinteresse en onwetendheid. Sinds kort heb ik wel besloten dat ik bij een broodfonds wil. Dat is een groep van zelfstandigen die elkaar ondersteunen als iemand uitvalt door ziekte-uitval. Ik merk dat steeds meer mensen die zelfstandig werken sociale zekerheid met eigen initiatieven oplossen. Mensen wonen bij elkaar in en ondersteunen zo elkaar. Het lastige aan deze aanpak is wel dat je er een goed netwerk voor moet hebben’‘Ik zou niet graag bij een bedrijf of de gemeente werken op dit moment. Als zelfstandig ondernemer gaan dingen veel sneller. Ook hoef ik niet zo nodig deel te zijn van het systeem waar ik zo kritisch op ben. Al is mijn opvatting daarover ook weer niet zo stellig. Ik ben zowel lid van GroenLinks als Partij van de Dieren. De laatstgenoemde is voor een compleet ander economisch systeem, maar de eerste krijgt meer voor elkaar door binnen het huidige systeem te opereren. Dat waardeer ik ook’The text was collected and translated by Carmen from the Social Europe WG.Europeans at work is a weekly blog initiated by the Social Europe Working Group about work circumstances in Europe. We research structural problems through personal stories.